“Als de dag, saai en leeg, niet een dag is, maar een ongedurig verlangen dat het anders is….
Dan neem ik mijn fluit en bespeel die.
Vol overgave komen de tonen; Helder twinkelend, steeds meer.
Als vogels vullen ze de lucht en brengen alles in vervoering.
De mist trekt op. Er blijkt te zijn, een tijdje zonneschijn.
Als uiteindelijk de muziek wegebt, de laatste echo geklonken heeft,
dan is er alleen nog maar rust.
Voldaan, en blij van het spelen voel ik:
De dag is toch een dag geworden.”
Clara